செந்தமிழென்றாய் தன்மக்கள் நீயென்றாய் என் உடன்பிறப்பே வாவென்றாய் எப்போதும் நீ மட்டுமே வென்றாய்; மொழிதான் உன் மூச்சென்றாய் மூச்சை திணறடித்து மூழ்கி கிடப்பதுவும் பிடிக்குமென்றாய்; பகுத்தறிவே தன்மானம் காக்கின்ற மேலாடை என்றுரைத்தாய் - இப்போதோ உள்ளாடையே இல்லாமல் உல்லாசமாய் இருப்பதுகூட பிடிக்கிறதென்கிறாய்; வாக்களித்தவர்களுக்காகவே வாழ்கிறேனென்றாய் தமிழகமே தன் குடும்பமென்றாய் ஓட்டுக்காகவே நீ உளறிக்கொண்டிருப்பதை ஒவ்வொரு தேர்தலிலும் வாக்களித்த பின்புதான் உணர்ந்து கொள்கிறோம் நாங்களும் உன் குடும்பம் மட்டும் தான் ஒட்டுமொத்த தமிழகமென்று! - இரா.ச.இமலாதித்தன்
பொன்னிற மாலையில் மண்ணுக்குள் மூழ்க ஆயத்தமானது ஆதித்தன்; வெகுநேரமாய் நகர்ந்துக் கொண்டிருக்கும் இந்த பாதையின் சுவடுகள் நெடுந்தூரம் நீண்டிருக்கவில்லை; வழி தெரியாமலே கால்கள் இரண்டும் ஒன்றோடொன்று முந்திக்கொண்டிருந்தன; எந்தவொரு துருவமும் அனுமானிக்கப்படாத வேளையில் பேரிடருக்குள் அகப்பட்டிருப்பதாய் அவதானித்திருந்தன விழிகள்; பேரிருள் சூழ்ந்த கார்மேக வானை நோக்கி நிலவை தேடி தோல்வியடையும் தருவாயில் மாத வான் விடுமுறையை நினைவு கூர்ந்து கொண்டிருந்தது மூளை; வெகுநேர சுழற்சியின் பயண களைப்பில் சோர்வோடு திளைத்திருந்தது உடல்; நீண்ட நேரம் நிகழ்வுகளுக்கிடையில் காதோரம் ரீங்கரமிட்டது அழைப்பொலி; இமைகள் திறக்கும்போது வெயிலின் வெளிச்சம் விழிகளுக்குள் ஊடுருவ மணி ஏழாகி இருந்தது;. மீண்டுமந்த வழமையான அலுவல்கள் தொடர எழுந்து கொண்டிருக்கிறேன் கனவிலிருந்து! - இரா.ச.இமலாதித்தன்
மதத்தின் குரு சாத்வீக மனது சாமனிய தவம் ஏமாற்ற வலி வள்ளுவ சிலை காதலின் தோல்வி நிகழ்கால ரௌத்ரம் வறுமையின் உருவம் கவிஞனின் அடையாளமென அலங்கரிக்கப்படுகிறது முகத்தில் தாடியாய்!
அதி காலை நேரம் சிவன் கோயிலுக்குள் கல்லாய் காட்சி தந்ததை கரம்கூப்பி வணங்கியபோது பக்தியால் பெருக்கெடுத்தவொன்றும்... அந்தி மாலை நேரம் சிவன்கோயில் தெருவோரம் கல்லெடுத்து விரட்டும்போது பயத்தினால் உருவெடுத்தவொன்றும்... ஒன்றோடொன்றாய் மற்றொன்றோடு என் மனதுக்குள் ஒருங்கிணைந்து உள்ளேயும் வெளியேயும் முரண்பாடாய் நின்றிருந்தது நாயும் பைரவனுமாய்!
