யாரோ அவன்!

நாகரிக உடையணிந்து   

கடைத்தெருவின் நெரிசல்களுக்கிடையே 

உரத்தக்குரலில் சத்தமிட்டுக் கொண்டிருந்தான்
பள்ளி செல்கின்ற பதின்ம வயதுதான் அவனுக்கு

ஆனாலும் படித்திருக்க வாய்ப்பில்லை

குடும்பத்தால் தனித்து விடபட்டவனாய் இருக்கலாம்

ஒருவேளை உணவுக்காகவோ 

இல்லை வேறு எதுக்காகவோ

வாழ்க்கையில் போராடிக்கொண்டு இருக்கிறான்; 

இவையெல்லாம் ஓர் அனுமானம்தான்

அவனது அவமானங்களை 

யாரும் அனுபவப்பூர்வமாய் 

உணர்ந்திருக்க வாய்ப்பில்லை நான் உள்பட;

மாணவன், தொழிலாளி, வியாபாரியென  

பன்முக அடையாளங்களில்  

கைகளில் கைக்குட்டைகளோடு 

முதலாளியாகத் தென்பட்டுக் கொண்டிருந்தான்;

நானுமொரு கைக்குட்டையை 

அவனிடம் வாங்கிக்கொண்டிருந்தேன்;

யாரோ என்னை ஏளனமாய்ப் பார்ப்பதுபோல் பிரம்மை

நான் மட்டும்தான் அவன் சொன்னவிலைக்கே

வாங்கி இருக்கிறேன் போல;

பேரம் பேசுவது சுலபமாகவும்

சிலசமயங்களில் சுகமாகவும் கூட இருக்கிறது;

குளிரூட்டப்பட்ட கடைகளில் 

வாயையே திறக்காமல் பர்சை திறக்கும் கூட்டம்  

இவனைப்போன்ற பாமரர்களிடம் மட்டும் 

பேரம் பேசிக்கொண்டுதான் இருக்கிறது;

உள்ளுக்குள் கோபத்தோடும் 

உதடுகளில் சிரிப்போடும் 

அவனிடமிருந்து வெளியேறிக் கொண்டிருந்தேன்

நாமும் பேரம் பேசி இருக்கலாமோ யென்ற

எண்ண வோட்டங்களோடு!

 - இரா.ச.இமலாதித்தன்